Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας καί Ὁσιομάρτυρας Δαβίδ καταγόταν ἀπό τίς Κυδωνιές (Ἀϊβαλί), πόλι τῆς Μ. Ἀσίας. Σέ νεαρή ἡλικία ἦλθε στό Ἅγιον Ὄρος καί ἐκάρη μοναχός στήν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας. Ζοῦσε κοντά στόν γέροντά του τήν θεάρεστη ζωή τῶν μοναχῶν. Πρωτοστάτησε γιά τήν ἐκ βάθρων ἀνακαίνισι τῶν ναῶν τῆς Μεταμορφώσεως στήν κορυφή τοῦ Ἄθω καί τῆς Παναγίας πιό κάτω, καθώς καί τήν κατασκευή δεξαμενῶν γιά τήν συγκέντρωσι πόσιμου νεροῦ, γιά τήν ἐξυπηρέτησι τῶν μοναχῶν καί τῶν προσκυνητῶν. Γιά τόν λόγο αὐτό εἶχε πάει στήν Σμύρνη τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου συγκέντρωσε χρήματα ἀπό τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς καί μέ τά χρήματα αὐτά ἔγινε ἡ ἀνακατασκευή τῶν ναῶν.
Ο ἐνάρετος αὐτός μοναχός ἔχοντας φλογερό πόθο, νά μαρτυρήση γιά τόν Χριστό, πῆγε στήν Μαγνησία τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου προκάλεσε συζήτησι μέ κάποιους Τούρκους γιά θέματα πίστεως. Αὐτοί τόν μαστίγωσαν, τόν πλήγωσαν στό κεφάλι καί τόν ἔδιωξαν κακήν κακῶς, δέν τόν θανάτωσαν ὅμως, πρός μεγάλη του λύπη. Ἐπέστρεψε στό Ἅγιο Ὄρος, στόν γέροντά του, ὁ ὁποῖος προσπαθοῦσε, ἀναλογιζόμενος τούς κινδύνους μιᾶς τέτοιας ἀποφάσεως, νά τόν ἀποτρέψη ἀπό τήν ἐπιθυμία του. Ὁ Δαβίδ ὅμως ἔφυγε γιά τίς Καρυές, ὅπου βρισκόταν ὁ ἐπίσκοπος Παγκράτιος, πρώην Χριστουπόλεως, τόν ὁποῖο συμβουλεύθηκε καί, ἀφοῦ ἔλαβε εὐλογία καί συγχώρησι, ἦλθε στήν Θεσσαλονίκη. Τόν ἴδιο καιρό στήν Βατοπεδινή Σκήτη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ζοῦσε κάποιος μοναχός, ὁ ὁποῖος ἐξ αἰτίας ὑπερηφάνειας πλανήθηκε σέ σημεῖο νά δεχθῆ ὁράματα δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι τόν παρώτρυναν νά ἀσπασθῆ τήν δυσσεβῆ πλάνη τοῦ Μωάμεθ. Ὅταν τό ἔμαθαν οἱ ἄλλοι πατέρες τόν ἔκλεισαν στήν καλύβη του, γιά νά μή διαφύγη καί γίνη παίγνιο τῶν δαιμόνων.
Αὐτός ὅμως, σκοτισμένος ἀπό τίς σατανικές συμβουλές, πήδηξε τή νύχτα ἀπό ἕνα παραθυράκι χωρίς νά πάθη μάλιστα τίποτα καί ἔφυγε γιά τήν Θεσσαλονίκη. Λίγο ἔξω ἀπό αὐτήν βρῆκε κάποιο Τοῦρκο νά κοιμᾶται στό ὕπαιθρο καί τό ἄλογό του δίπλα δεμένο. Πῆρε τό ἄλογο καί ἔφθασε ἔφιππος στήν πόλι. Οἱ φρουροί τῆς πύλης τόν ρώτησαν τί θέλει καί τούς εἶπε ὅτι εἶναι ἁγιορείτης μοναχός, ὅτι ἔμαθε γιά τήν θρησκεία τους καί θέλει νά γίνη μουσουλμᾶνος. Αὐτοί μέ πολλή χαρά τόν ὡδήγησαν στόν Κριτή. Στό μεταξύ τόν ρώτησαν ποῦ βρῆκε τό ἄλογο, καθώς ἀπαγορευόταν οἱ ὑπόδουλοι, νά ἔχουν ἄλογα καί τούς ἀπάντησε ὄτι τοῦ τό χάρισε ὁ Μωάμεθ. Τό πουλάει μάλιστα εἶπε τριάντα γρόσια καί ἐκεῖνοι τοῦ ἔδωσαν τριάντα ἀργύρια. Ἦρθε ὅμως ὕστερα ὁ κάτοχος τοῦ ἀλόγου καί ἀποδείχθηκε ἡ πλάνη του. Ὅλα αὐτά προξένησαν μεγάλη λύπη στούς χριστιανούς καί ἀντίθετα ἀγαλλίασι καί χαρά στούς ἀγαρηνούς καί τούς Ἑβραίους.
Ὁ Δαβίδ, ὅταν ἔμαθε τά γεγονότα μέ τόν μοναχό, ἀποφάσισε νά τόν συναντήση κρυφά καί νά προσπαθήση νά τόν συμβουλεύση, μήπως καί ἀνανήψη. Ἄν δέ γινόταν ἀντιληπτός, ἦταν ἕτοιμος νά ὁμολογήση καί ἔτσι νά ἐπιτύχη τόν σκοπό, γιά τόν ὁποῖο εἶχε ἔλθει. Οἱ Τοῦρκοι πρόσεχαν, μήπως πάη κανένας χριστιανός καί τόν μεταστρέψη.
Ὁ μοναχός Δαβίδ προσποιήθηκε ὅτι ἔχει κάποια ὑπόθεσι μαζί του καί πρέπει νά μιλήσουν. Ἔτσι τόν ἄφησαν. Ἐκεῖνος τότε ἄρχισε νά τόν νουθετῆ, ὥστε νά τόν φέρη σέ ἐπίγνωσι καί μετάνοια. Τόν ἄκουσε ὅμως κάποιος Τουρκαλβανός, πού ἤξερε ἑλληνικά, καί ἀμέσως τόν συνέλαβαν, τόν ἔδεσαν καί τόν πῆγαν στόν κριτή. Ὅταν τό ἄκουσε ὁ κριτής, ἔδωσε διαταγή νά ἀπαγχονισθῆ ἀμέσως, μήπως καί γίνη αἰτία νά ἀλλάξη γνώμη ὁ ἄλλος. Πράγματι, χωρίς ἀργοπορία, ἄν καί εἶχε νυχτώσει, τόν συνέλαβαν καί τόν ἀπαγχόνισαν.
Ὁ μαρτυρικός του θάνατος προξένησε μεγάλη χαρά στούς Χριστιανούς, ἀντίβαρο τῆς λύπης, πού γεύθηκαν μέ τήν ἄρνησι τοῦ ἄλλου ψευδομοναχοῦ, τόν ὁποῖο τελικά οἱ ἀσεβεῖς ὡδήγησαν νά περιτμηθῆ καί τόν συνέζευξαν καί μέ μία ἄσεμνη Ὀθωμανίδα καί δυστυχῶς πολύ γρήγορα εἶχε ἄσχημο θάνατο, τελειώνοντας τήν ζωή του μέσα στήν πλάνη. Ὁ δέ μακάριος Δαβίδ μέ τόν διπλό στέφανο τῆς ἀσκήσεως καί τοῦ μαρτυρίου συναγάλλεται μετά τῶν ἁγίων Ὁσιομαρτύρων, πρεσβεύοντας γιά μᾶς.
Πηγές: Συναξαριστής Νεομαρτύρων…, σελ. 644-646.
Μωυσέως Μοναχοῦ…, ὅ. π., σελ. 551.
churchsynaxarion.blogspot.com
http://www.agioritikovima.gr