ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Δὲν πρό­κει­ται πε­ρὶ ἑρ­μη­νευ­τι­κῆς δι­α­τρι­βῆς τοῦ πα­ρόν­τος Ἁ­γι­ο­γρα­φι­κοῦ χω­ρί­ου. Πρό­κει­ται πε­ρὶ ὁ­μι­λι­ῶν οἱ ὁ­ποῖ­ες ἔ­γι­ναν σὲ δι­ά­φο­ρα μέ­ρη και σὲ δι­ά­φο­ρες Μη­τρο­πό­λεις τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἐ­πί σει­ρὰν ἐ­τῶν. Πι­στεύ­ω ὅ­τι μὲ τὴν χά­ρι τοῦ Θε­οῦ νὰ ὑ­πῆρ­ξαν ἄν­θρω­ποι οἱ ὁ­ποῖ­οι ὠ­φε­λή­θη­καν πνευ­μα­τι­κά. Ἀ­πό­δει­ξις τού­του εἶ­ναι ἡ πα­ρό­τρυ­νσις ἀρ­κε­τῶν νὰ τυ­πω­θοῦν καὶ νὰ τε­θοῦν σὲ κυ­κλο­φο­ρί­α οἱ πε­ρισ­σό­τε­ρες ἀ­πό αὐ­τές. Πράγ­μα τὸ ὁ­ποῖ­ο καὶ γί­νε­ται. Εὐ­χα­ρι­στῶ ὅ­λους ἐ­κεί­νους ποὺ μὲ πα­ρώ­τρυ­ναν στὴν ἐρ­γα­σί­α αὐ­τή. Ἐλ­πί­ζω ἡ πνευ­μα­τι­κὴ ὠ­φέ­λεια νὰ συ­νε­χι­σθῆ. Θὰ ἤ­θε­λα νὰ ἀ­να­φέ­ρω ἐξ ἀρ­χῆς ὅ­τι μο­λο­νό­τι τὸ θέ­μα τοῦ πα­ρόν­τος τεύ­χους εἶ­ναι ἄλ­λο, ἡ ἀρ­χὴ γί­νε­ται μὲ δύ­ο ὁ­μι­λί­ες στὴν Κυ­ρί­α Θε­ο­τό­κο. Τὸ θε­ώ­ρη­σα φυ­σι­κὸ νὰ ἀρ­χί­σου­με μὲ αὐ­τὲς τὶς ὁ­μι­λί­ες ὡς ἐγ­κα­τα­βι­ῶν ἀρ­κε­τὲς δε­κα­ε­τί­ες στὸ Πε­ρι­βό­λι Της. Ἄς εἶ­ναι μί­α ἔκ­φρα­σις εὐ­γνω­μο­σύ­νης. Τὰ ὑ­πό­λοι­πα θέ­μα­τα ποι­κί­λουν∙ εἶ­ναι ἀ­πό τὰ χα­ρί­σμα­τα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος καὶ με­ρι­κὰ ἀ­κό­μη τὰ ὁ­ποῖ­α με­τέ­χουν τῶν χα­ρι­σμά­των τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Χά­ρι­σμα ἡ ἐ­λε­η­μο­σύ­νη, χά­ρι­σμα καὶ ἡ ἁ­γι­ό­τη­τα, με­γα­λύ­τε­ρο χά­ρι­σμα καὶ ἡ σα­λό­τη­τα τῶν Ἁ­γί­ων μας.

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)