Αὐτός ὁ Ἅγιος ἔζησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ, κατά τό ἔτος 298. Καταγόταν ἀπό τήν Αἴγυπτο, στρατιώτηςὄντας στό ἐπάγγελμα, ὑπό τήν ἐξουσία τοῦ τριβούνου, πού λεγόταν Καμπανός, μαζί μέ ἄλλους χίλιους στρατιῶτες. Ἀναχωρῶντας λοιπόν ἀπό τήν Αἴγυπτο μαζί μέ τόν Καμπανό, πῆγε στήν Χαλκηδόνα. Ὅταν δέ ὁ βασιλιάς πρόσταξε, κάθε ἀρχιστράτηγος νά ἀναγκάζη τούς στρατιῶτες του νά θυσιάζουν στά εἴδωλα, τότε καί ὁ Καμπανός βίαζε τούς δικούς του στρατιῶτες νά ἐκτελέσουν τήν βασιλική προσταγή. Ὅλοι λοιπόν οἱ στρατιῶτες πείσθηκαν, τρεῖςὅμως μόνο ἀντιστάθηκαν· ὁ Σολόχων, ὁ Παμφαμήρ καί ὁ Παμφυλών, κηρύττοντας τόν ἑαυτό τους Χριστιανό καί λέγοντας μέ βεβαιότητα, ὅτι ὅποια βάσανο καί ἄν λάβουν, δέν ἀρνοῦνται τόνΧριστό, ἀλλά μέχρι θανάτου ἐπιμένουν στήν πίστι τους. Ὁπότε γι’αὐτό τόσο πολύ δάρθηκαν καί τιμωρήθηκαν οἱ ἀοίδιμοι, ὥστε πρήσθηκαν οἱ πλάτες τους καί τό πρήξιμο διογκώθηκε καί ἀνέβηκε ἐπάνω ἀπό τήν κεφαλή τους. Ὁπότε μέσα σ’ αὐτόν τόν δαρμό παρέδωσαν τίς ψυχές τους στόν Θεό ὁ Παμφαμήρ καί ὁ Παμφυλών. Ὁ δέ Ἅγιος Σολόχων, ἀφοῦ δυνάμωσε λίγο, ἐπικαλεῖτο παρρησία τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί κατηγοροῦσε τόν Καμπανό γιά τήν ἀγνωσία του, ἐπειδή ὠνόμαζε θεούς τά ἄψυχα εἴδωλα. Ἀπό αὐτό λοιπόν ὁ Καμπανός θύμωσε καί πρόσταξε νά ἀνοίξουν μέ τό σπαθί τό στόμα τοῦ Μάρτυρα καί νά χύσουν μέσα σ’ αὐτό κρασί, τό ὁποῖο εἶχε προσφερθῆ ὡς θυσία στούς θεούς. Ὁ Ἅγιος δάγκωσε μέτά δόντια του τό σπαθί καί ἔκοψε μέρος ἀπό αὐτό. Καί ἀφοῦ ἔκοψε καί τά δεσμά πού φοροῦσε, στάθηκε μπροστά στόν Καμπανό, δοξάζοντας τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί περιπαίζοντας τήν κακοδαιμονία τοῦ ἄρχοντα. Τότε ἄκουσε καί μία φωνή, πού ἦλθε ἀπό τόν Οὐρανό, ἡ ὁποία τόν παρακινοῦσε καί τόν ἐνίσχυε στόμαρτύριο. Μετά ἀπό αὐτά σκόρπισαν κεραμμίδια τραχιά στόν τόπο τοῦ σταδίου· ἔπειτα. ἀφοῦ ἔδεσαν τόν Ἅγιο ἀπό τά πόδια, τόν ἔσυραν ἑπτά φορές ἐπάνω στά τραχιά ἐκεῖνα καί σκληρά κεραμίδια, ἀπό τά ὁποῖα, κατατριβόμενες οἱ πληγές τοῦ Ἁγίου, τοῦ προξενοῦσαν δριμύτατους πόνους. Ὕστερα ἔδεσαν τόν Μάρτυρα ἀπό τό δεξί πόδι καίτόν κρέμασαν ἀπό ἕνα δοκάρι τοῦ σπιτιοῦ. Ἀπό δέ τό ἀριστερό τουπόδι κρέμασαν μία βαρειά πέτρα. Ὁπότε ὁ Ἅγιος, βασανιζόμενος μέ τήν βάσανο αὐτή ἀπό τήν ἕκτη ὥρα ἕως τήν δεκάτη, δέν πειθόταν νά ἀρνηθῆ τόν Χριστό.Ὕστερα ὅμως ἔκοψαν τό σχοινί μέ δρεπάνι καί, ἀφοῦ ἔπεσε ὁ Ἅ-γιος κάτω, στάθηκε ὄρθιος στά πόδια του. Ὅταν νύκτωσε, θύμωσε πολύ ὁ Καμπανός, πού δέν μπόρεσε νά καταπείση τόν Ἅγιο. Ὁπότε παίρνοντας ἕνα καλάμι, μέ τό ὁποῖο ἔγραφε, τό ἔβαλε μέσα στό αὐτίτοῦ Ἁγίου καί. ἀφοῦ τό ἔσπρωξε μέ βία, τό πέρασε ἕως στό ἐσώτερο μέρος τῆς κεφαλῆς του. Καί αὐτός πῆγε, νά μοιράση τό σιτηρέσιο στούς στρατιῶτες του, οἱ δέ παρευρεθέντες ἐκεῖ Χριστιανοί πῆραν τόν Ἅγιο ἐπάνω σέ ξυλοκρέββατο, ἐπειδή παρέλυσαν ὅλα τά μέλη του καί δέν μποροῦσε πλέον νά βαδίζη, καί ἔτσι πῆγαν σέ ἕνα σπίτι μιᾶς χήρας.Ἐκεῖ λοιπόν ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ ἔφαγε λίγο ψωμί, εὐχήθηκε τούς πα-ρευρισκόμενους Χριστιανούς· ἔπειτα, ἀφοῦ ἀνέβλεψε στόν οὐρανό,παρέδωσε τήν μακάρια ψυχή του στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τόν Ὁποῖο καί τόν στέφανο ἔλαβε τῆς ἀθλήσεως(101).
101 Σημείωσε, ὅτι περιττά γράφεται ἐδῶ στά τυπωμένα Μηναῖα ἡ μνήμη Ἡρα-κλείου, Παυλίνου καί Βενεδίμου, ἐπειδή αὐτοί ἑορτάζονται κατά τήν 18η Μαΐου, ὅπουκαί τό Συναξάρι τους γράφεται. Παρόμοια περιττά γράφεται καί ἡ μνήμη τῶν δύο Ἀλε-ξάνδρων, δύο Διονυσίων, Ἀγαπίου, Τιμολάου, Ρωμύλου καί Πλησίου. Διότι αὐτοί ἑορ-τάζονται κατά τήν 15η Μαρτίου, ὅπου γράφεται καί τό Συναξάρι τους. Παρόμοια πε-ριττά γράφεται ἐδῶ ἡ ἀνάδειξι τῆς ἀχειροποίητης εἰκόνας στίς Καμουλιανές. Διότι ἡεὕρεσι καί τό Συναξάρι της γράφεται κατά τήν 9η Αὐγούστου.
Login