Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νὰ διαιρεθῆ σὲ δύο κατηγορίες∙ στὴν ἐξωτερικὴ καὶ στὴν ἐσωτερικὴ ζωή. Ἐξωτερικὴ ζωὴ εἶναι ἡ φαινόμενη καὶ σαρκικὴ ζωή. Ἐσωτερικὴ ζωὴ εἶναι ἡ πνευματικὴ ζωή, εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερικὴ ζωὴ χρειάζονται συντήρησι γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν ζωντάνια τους. Καὶ ὅπως τὸ σῶμα χρειάζεται τὴν ὑλικὴ τροφὴ γιὰ τὴν συντήρησί του, ἔτσι καὶ τὸ πνεῦμα, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν συντήρησί της χρειάζεται τὴν πνευματικὴ τροφή. Χρειάζεται τὸν ἁγιασμό. Καὶ ὁ ἁγιασμὸς αὐτὸς γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ χρειάζεται βία. Βία ὄχι σαρκική, ἀλλὰ πνευματικὴ βία. Χρειάζεται ὡς κύρια τροφὴ τὴν προσευχή, τὴν ἀπομάκρυνσι τῶν λογισμῶν διὰ τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως, τὴν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τὴν μελέτη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τέλος τὴν συμμετοχὴ στὸ Ποτήριον τῆς Ζωῆς.Ὁ ἀγώνας αὐτὸς χρειάζεται ταπείνωσι, μετάνοια συντριπτική, ποὺ θὰ συνοδεύεται ἀπὸ καρδιακὸ πόνο, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν αἰσθήσεων καὶ νὰ μπορέση ἀποφεύγοντας τὸ ὁποιοδήποτε σκάνδαλο νὰ ἀντιμετωπίση τὸν ἀόρατο ἐχθρό. Ὅλα αὐτὰ ἀναλυτικώτερα θὰ τὰ παρακολουθήσουμε στὸ παρὸν τεῦχος…