Βίος τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πρόκλου καί Ἱλαρίου.

Αὐ­τοί οἱ Ἅ­γιοι ἦ­ταν στά χρό­νια τοῦ αὐ­το­κρά­το­ρα Τρα­ϊ­α­νοῦ καί τοῦ ἡ­γε­μό­να Μά­ξι­μου, κα­τά τό ἔ­τος 106, κα­τά­γον­ταν δέ ἀ­πό τήν χώ­ρα τῶν Καλ­λί­πτων, πού εἶ­ναι κον­τά στήν Ἄγ­κυ­ρα. Συ­νε­λή­φθη λοι­πόν πρῶ­τος ὁ Ἅ­γιος Πρό­κλος καί, ἀ­φοῦ ὡ­μο­λό­γη­σε τόν Χρι­στό ἐ­νώ­πιον τοῦ βα­σι­λιᾶ, πα­ρα­δό­θη­κε στόν ἡ­γε­μό­να Μά­ξι­μο, γι­ά νά τόν τι­μω­ρή­ση ἐ­κεῖ­νος. Ὁ­πό­τε πρό­στα­ξε ὁ ἡ­γε­μό­νας καί ξέ­σχι­σαν τόν Ἅ­γιο. Ἔ­πει­τα κα­τέ­καυ­σαν μέ ἀ­ναμ­μέ­νες λαμ­πά­δες τά μέ­λη, ­πού πλη­γώ­θη­καν ἀ­πό τούς ξε­σμούς. Με­τά ἀ­πό αὐ­τά τόν κρέ­μα­σαν ἐ­πά­νω σέ ξύ­λο καί ἔ­δε­σαν ἀ­πό τό πό­δι του μί­α πέ­τρα βα­ρειά. Ὕστερα λοιπόν ἀ­πο­φά­σι­σε ὁ ἡ­γε­μό­νας νά θα­να­τω­θῆ ὁ Ἅ­γιος μέ σα­ΐ­τες. Πη­γαί­νον­τας λοι­πόν ὁ ἀ­θλη­τής γι­ά νά σα­ϊ­τευ­θῆ, συ­ναν­τᾶ στόν δρό­μο τόν ἀ­νε­ψιό του Ἱ­λά­ριο, ὁ ὁ­ποῖ­ος, ἐ­πει­δή χαι­ρέ­τι­σε τόν θεῖ­ο του, συ­νε­λή­φθη ἀ­πό τούς Ἕλ­λη­νες. Καί ὁ μέν Ἅ­γιος Πρό­κλος, κα­τα­πλη­γω­μέ­νος ἀ­πό τό πλῆ­θος τῶν σα­ϊ­τῶν, ἀ­πῆλ­θε πρός τόν Κύ­ριο καί ἔ­λα­βε τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου τόν στέ­φα­νο.

Ὁ Ἅ­γιος Ἱ­λά­ριος, ἀ­φοῦ ρω­τή­θη­κε, ὡ­μο­λό­γη­σε τόν ἑ­αυ­τό του Χρι­στια­νό, ὁ­πό­τε, ἀ­φοῦ κρε­μά­σθη­κε, δάρ­θη­κε καί σύρ­θη­κε κά­τω στήν γῆ σέ­ ἀ­πό­στα­σι τρι­ῶν μι­λί­ων, ἔ­πει­τα, ἀ­φοῦ ἀ­πο­κε­φα­λί­σθη­κε, ἐν­τα­φιά­σθηκε μέ τόν θεῖ­ο του Ἅ­γιο Πρό­κλο. Τε­λεῖ­ται ἡ Σύ­να­ξι καί ἑ­ορ­τή τους στό Μο­να­στή­ρι τῆς Ὑ­πα­τί­ας, κον­τά στήν το­πο­­θε­σί­α, πού λέ­γε­ται Μα­τρώ­να. (Τό ἑλ­λη­νι­κό τους Μαρ­τύ­ριο σώ­ζε­ται στήν Με­γί­στη Λαύ­ρα, τοῦ ὁ­ποί­ου ἡ ἀρ­χή εἶ­ναι· «Ἐ­γέ­νε­το ἐ­πί Μα­ξι­μια­νοῦ τοῦ ἡ­γε­μό­νος»­).