«Ὅποιος κράτησε στὰ χέρια τοῦ εὐλαβικὰ τὸ ἱερὸ Ψαλτήριο, τὸ θεόπνευστο βιβλίο ποῦ περιέχει τούς 150 Ψαλμοὺς τοῦ Δαβὶδ καὶ τὸ μελέτησε μὲ προσοχὴ καὶ τὸ ἔκανε προσευχὴ θερμὴ καὶ κραυγὴ τῆς ψυχῆς του, αὐτὸς ἔχει γνωρίσει μιὰ ὁδὸ ζωῆς ἀληθινῆς καὶ ἁγίας, ἕναν τρόπο ἀναζητήσεως καὶ συναντήσεως τοῦ Θεοῦ καὶ βαθειᾶς ἀνακουφίσεως τῆς ψυχῆς του. Αὐτὸς ἔμαθε νὰ δοξολογῆ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ τὸν Θεό, διότι το Ψαλτήριο εἶναι κυρίως βιβλίο ὑπέροχων ὕμνων του μεγαλείου του Θεοῦ, ποῦ τοὺς ἔψαλλαν στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὴν συνοδεία ἔγχορδων ὀργάνων, ὅπως ἦταν τὸ ψαλτήριο».
Καὶ ἐπειδὴ δὲν καταλαβαίνουμε ὅλοι μας τὰ νοήματα τῶν Ψαλμῶν, ἐκδίδουμε ἐδῶ μόνο τοὺς Ψαλμοὺς ποῦ χρησιμοποιοῦνται στὴν Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ καλλίτερη κατανόησί τους βασιζόμενοι στὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη.