Τῇ 22ᾳ τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Γαβριήλ τοῦ Παντοκρατορινοῦ († 1901).

Με­τά ἀ­πό πε­ρί­που 120 ἔ­τη ἀ­πό τήν ἀ­να­χώ­ρη­σι τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­ϊ­σί­ου Βε­λι­τσκόφ­σκυ ἀ­πό τήν σκή­τη τοῦ Προ­φή­του Ἡ­λιοῦ, δι­ά­δο­χος τῶν ἔρ­γων του ὑ­πῆρ­ξε ὁ συμ­πα­τρι­ώ­της καί ὁμό­φρο­νάς του ὅ­σιος Γα­βρι­ήλ. Γεν­νή­θη­κε στήν ἐ­παρ­χί­α τοῦ Κι­έ­βου στίς 8 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου τοῦ 1849. Μό­λις δώ­δε­κα ἐ­τῶν ἔ­μει­νε ὀρ­φα­νός. Εἰ­κο­σά­χρο­νος προ­σῆλ­θε στό Ἅγιον Ὄρος καί τό 1869 ἐκά­ρη μο­να­χός στήν Παν­το­κρα­το­ρι­νή σκή­τη τοῦ Προ­φή­του Ἡ­λιοῦ. Τό 1876 χει­ρο­το­νή­θη­κε πρε­σβύ­τε­ρος καί τό 1887 κα­τε­στά­θη Δι­καῖ­ος τῆς κοι­νο­βια­κῆς σκή­της. Κα­τά τά ἔ­τη 1894 ἕ­ως 1898 ἔ­κτι­σε νέ­α με­γά­λη πτέ­ρυ­γα καί κα­τα­σκεύ­α­σε νέ­ο ὑ­δρευ­τι­κό σύ­στη­μα γιά τήν ἀ­γα­πη­τή του σκή­τη. Ἔ­μει­νε γνω­στός ὡς νέ­ος κτή­το­ρας καί ἐ­θε­ω­ρεῖ­το ὡς ἕ­νας ἀ­πό τούς ὁ­σι­ώ­τε­ρους Δι­καί­ους. Ὁ ἴ­διος ἔ­θε­σε τά θε­μέ­λια τοῦ νέ­ου με­γά­λου Κυ­ρια­κοῦ να­οῦ. Πρός τοῦ­το με­τέ­βη στήν Ρω­σί­α πρός συλ­λο­γή ἐ­λε­η­μο­συ­νῶν. Σέ μί­α πε­ρι­ο­δεί­α του ἀ­σθέ­νη­σε σο­βα­ρά καί ἀ­νε­παύ­θη ἐν Κυ­ρί­ῳ στό με­τό­χι τῆς σκή­της στήν Ὀ­δησ­σό, στίς 19 Ὀ­κτω­βρί­ου τοῦ 1901. Κα­τέ­λι­πε φή­μη ὁ­σί­ου ἀν­δρός.

Στίς 22 Ἰ­ου­λί­ου τοῦ 1994 ἔ­γι­νε ἡ ἀ­να­κο­μι­δή τῶν τι­μί­ων λει­ψά­νων του, τά ὁ­ποῖ­α βρέ­θη­καν ἄ­φθαρ­τα. Τόν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ ἴ­διου ἔ­τους ἡ Σύ­νο­δος τῆς Κα­νο­νι­κῆς Οὐ­κρα­νι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τόν κα­τέ­τα­ξε στό Ἁ­γι­ο­λό­γιο τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἡ μνή­μη του τι­μᾶ­ται στίς 22 Ἰ­ου­λί­ου.