...

 Αὐ­τοί οἱ Ἅ­γιοι κα­τά­γον­ταν ἀ­πό τήν Ἰ­τα­λί­α καί ἄκ­μα­ζαν στά χρό­νια τοῦ βα­σι­λιᾶ Τρα­ϊ­α­νοῦ, κα­τά τό ἔ­τος 98. Ἐ­πει­δή ὅ­μως ἦ­ταν τό­τε δι­ωγ­μός κα­τά τῶν Χρι­στια­νῶν, γι’ αὐ­τό μπῆ­καν οἱ Ἅ­γιοι σέ κα­ΐ­κι καί πῆ­γαν στήν πό­λι τοῦ Δυρ­ρα­χί­ου. Βλέ­πον­τας δέ ἐ­κεῖ τόν Ἅ­γιο Ἀ­στεῖ­ο, τόν Ἐ­πί­σκο­πο Δυρ­ρα­χί­ου (ὁ ὁ­ποῖ­ος ἑ­ορ­τά­ζε­ται κα­τά τήν 6η τοῦ πα­ρόν­τος) κρε­μα­σμέ­νο στόν σταυ­ρό, ἀ­λειμ­μέ­νο μέ μέ­λι καί κεν­τού­με­νο ἀ­πό σφῆ­κες καί μῦ­γες γι­ά τήν πί­στι τοῦ Χρι­στοῦ, τόν μα­κά­ρι­σαν, ὁ­πό­τε καί συ­νε­λή­φθη­σαν ἀ­πό τούς στρα­τι­ῶ­τες. Καί ἀ­φοῦ ὡ­μο­λό­γη­σαν, ὅ­τι εἶ­ναι Χρι­στια­νοί, μέ προ­στα­γή τοῦ ἀν­θυ­πά­του Ἀ­γρι­κο­λά­ου ρί­χθη­καν στό Ἀ­δρι­α­τι­κό πέ­λα­γος, τό ὁ­ποῖ­ο ἀρ­χί­ζει ἀ­πό τήν Βε­νε­τί­α μέ­χρι τό Τζυ­ρί­γο καί ἔ­τσι ἔ­λα­βαν οἱ μα­κά­ριοι τούς τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου ἀ­μά­ραν­τους στε­φά­νους. Τά δέ Ἅ­για λεί­ψα­νά τους ἔ­βγα­λε ἔ­ξω ἡ θά­λασ­σα καί τά κάλυψε μέ τήν ἄμ­μο. Ἀ­φοῦ ὅ­μως πέ­ρα­σαν χρό­νια ἑ­βδο­μῆν­τα, τό­τε φα­νε­ρώ­θη­καν στόν Ἐ­πί­σκο­πο τῆς Ἀ­λε­ξάν­δρειας, ὁ ὁ­ποῖ­ος παίρ­νον­τάς τα, τά ἔ­θα­ψε μέ τι­μή καί ἔ­κτι­σε στό ὄ­νο­μά τους καί μι­κρή Ἐκ­κλη­σί­α.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων Πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.