μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Μαρκέλλης.

Αὐ­τή ἡ Ἁ­γί­α Μαρ­κέλ­λα φαι­νό­ταν, ὅ­τι εἶ­ναι ἄ­γνω­στη γιά τό ποι­ά εἶ­ναι καί ποῦ ­μαρ­τύ­ρη­σε, ἐ­πει­δή δέν ὑ­πῆρ­χε κα­νέ­να ὑ­πό­μνη­μα καί ἱ­στο­ρί­α πού νά πε­ρι­έ­χη τά ὅ­σα ἀ­φο­ροῦν αὐ­τήν. Ἀλ­λ’ οἱ κά­τοι­κοι τῆς νή­σου Χί­ου ἀ­πό τά πα­λαι­ά χρό­νια ἔ­κτι­σαν Να­ό σε­βά­σμιο στό ὄ­νο­μά της καί ἔ­χουν με­γά­λη σχέ­σι καί εὐ­λά­βεια σ’ αὐ­τή­ν[1]. Γι’ αὐ­τό καί θαύ­μα­τα πολ­λά ἐ­νερ­γοῦν­ται στήν Χῖ­ο δι­ά μέ­σου τῆς Ἁ­γί­ας αὐ­τῆς κα­θη­με­ρι­νά. Ἕ­να λοι­πόν θαῦ­μα ἀ­πό τά πολ­λά γί­νε­ται καί μέ­χρι σή­με­ρα. Δι­ό­τι ἐ­κεῖ ­πού εἶ­ναι κτι­σμέ­νος ὁ Να­ός τῆς Ἁ­γί­ας βρί­σκον­ται χα­λί­κια καί πέ­τρες, κον­τά στήν πα­ρα­λί­α ἐ­κεί­νη, πού φαί­νον­ται ὅ­τι εἶ­ναι γε­μᾶ­τες ἀ­πό αἵ­μα­τα, πού ἔ­χουν πή­ξει. Αὐ­τές λοι­πόν τίς μα­τω­μέ­νες πέ­τρες παίρ­νον­τας οἱ Χρι­στια­νοί καί ξύ­νον­τας, το­πο­θε­τοῦν τά ἀ­πο­ξύ­σμα­τα ἐ­κεῖ­να μέ­σα σέ δο­χεῖ­α καί τά ἔ­χουν γιά θε­ρα­πεί­α κά­θε ἀ­σθέ­νειας. Ἀπό αὐ­τά λοι­πόν ἔ­γι­νε γνω­στή σέ ὅ­λους ἡ Ἁ­γί­α αὐ­τή, ὅ­τι εἶ­ναι καί Ὁ­σί­α καί Μάρ­τυ­ρας. Μάρ­τυ­ρας ἀ­πό τά πηγ­μέ­να αἵ­μα­τα, ­πού βρί­σκον­ται στίς πέ­τρες, πού ἀ­να­φέρ­θη­καν. Ὁ­σί­α, ἀ­πό τίς ἐμ­φα­νί­σεις, ­πού κά­νει στόν ὕ­πνο. Δι­ό­τι σέ πολ­λούς, ­πού προ­στρέ­χουν στό Να­ό της γιά χά­ρι θε­ρα­πεί­ας, ἐμ­φα­νί­ζε­ται σέ ὄ­νει­ρο ἡ Ἁ­γί­α, ντυ­μέ­νη ἔν­δυ­μα Μο­να­χῆς καί νο­μί­ζε­ται, ὅ­τι ἔρ­χε­ται ἀ­πό τό πέ­λα­γος ἐ­κεῖ­νο καί μπαί­νει στόν Να­ό της.