Λόγος Περί Μετανοίας

Ἡ συγχώρη­σις αὐ­τή τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν ἔ­χει τέσ­σε­ρα ση­μεῖ­α, τό ἕ­να σέ ὑ­ψη­λό­τε­ρο βαθ­μό ἀ­πό τό ἄλ­λο· πρῶ­το ση­μεῖ­ο εἶ­ναι το νά μι­σή­ση ὁ ἄν­θρω­πος τήν ἁ­μαρ­τί­α μέ ὅ­λη του τήν καρ­διά, ὅ­ταν τήν θυ­μᾶ­ται, φο­βο­ύ­με­νος μή­πως πέ­ση πά­λι σ' αὐ­τήν καί νά μή εὐχα­ρι­στι­έ­ται οὔ­τε νά αἰ­σθά­νε­ται κά­ποι­α κλί­σι πρός αὐ­τήν. Δε­ύ­τε­ρο ση­μεῖ­ο ἀ­νώ­τε­ρο ἀ­πό αὐ­τό, εἶ­ναι τό νά θυ­μᾶ­ται ὁ ἄν­θρω­πος τίς ἁ­μαρ­τί­ες του χω­ρίς πά­θος, ὅ­μως, δη­λα­δή, χω­ρίς εὐ­χα­ρί­στη­σι ἤ λύ­πη καί μῖ­σος· τρί­το καί ἀ­νώ­τε­ρο ἀ­πό αὐ­τό εἶ­ναι τό ὅ­ταν κά­ποι­ος θυ­μᾶ­ται τίς ἁ­μαρ­τί­ες του καί χα­ί­ρε­ται, δο­ξά­ζει τόν Θεό γιά τό πλῆ­θος τῶν ἀ­ρε­τῶν, πού ἀ­πό­κτη­σε ἐξ αἰ­τί­ας τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν του μέ τήν Θε­ί­α Χάρι καί τήν μετά­νοι­α.